Naar verluidt noemen sommigen westerlingen het hier liefkozend Klein Amsterdam. Maar waar Meppel gemoedelijkheid ademt, proef ik dáár toch vaak louter eenzaamheid en afstandelijkheid.
Niks Klein Amsterdam wat mij betreft. Híer, in Meppel moet je zijn voor écht geluk. ‘Diep geluk’, zoals een marketingstrateeg het genoemd heeft.
Je ziet het terug in de mensen en je voelt het, op al die mooie plekjes die de stad rijk is.
Zoals bij de Boaz-brug. Een super romantische stek, net achter het centrum.
Ik kom er al jaren graag en maak er áltijd een foto van het prachtige uitzicht op molen de Vlijt. Weer of geen weer.
Maar wat niemand wist, was dat het Boaz-bruggetje ziek was. Rot van binnen. De arme ziel wist het zelf niet eens.
Tot 20 februari vorig jaar.
Terwijl Boaz in stilte zijn bruggenplicht deed, klonk er ineens een hoop gekraak.
Uren later vond hij zichzelf terug, met een totaal afgeknakte achterkant. Verbonden met afzetlint, hekken en verbodsborden. De diagnose: een afgebroken contragewicht.
Maar hé! Schouders eronder en door! Wij Meppelers kunnen dat!
Al snel werd het achterstuk opgeruimd door stoere mannen in lichtgevende jassen en kon Boaz terug aan het werk, zij het tijdelijk als doorsnee fiets- en loopbrug.
Maar dagen werden weken, maanden..
En zo werd het 24 mei.
“Het Grachtenfestival,” hoorde ik ineens achter me, terwijl ik de camerafunctie op mijn telefoon activeerde. “Dan kan ik toch zeker wel weer ophalen en neerlaten?”
Ik viel stil. Niet eens omdat ik schrok van de pratende ex ophaalbrug, maar omdat ik bij god niet wist wat te zeggen. Snel schoot ik mijn foto en maakte me uit de voeten.
Een dag later werd Boaz’ brugdeel, feitelijk het enige wat hem nog tot een brug maakte, verwijderd. Opdat geen enkele boot tijdens het Grachtenfestival ‘last’ van hem zou hebben..
Sindsdien ligt hij er gelaten bij.
“Mijn geluk blijft wel erg lang weg hè, Jud,” zei Boaz gisteren, terwijl ik omhoog keek naar zijn afgeknapte armen.
“Ja jongen,” antwoordde ik. “Maar dat komt terug! Dat wordt groter en díeper dan ooit tevoren! Je staat immers in Meppel! En anders.. anders willen ze je vast wel hebben, daar in Groot Amsterdam.”
Link naar fragment in het programma Dijkstra en Evenblij Ter Plekke: Judith van der Steeg brengt een ode aan Meppel | NPO Radio 1