Na een reisbureau en een mobiele telefoonwinkel waagde Rianne Pomper Oechies (35) vorig jaar de sprong en ging voor een carrière in de uitvaartbrânche. Ze volgde een opleiding en is sinds 1 juli in dienst bij Yarden.
Trots op Meppel ging bij haar op de koffie – zonder cake.
Opmerkelijke overstap!
“Dat hoor ik vaker. Maar ik wist al jong dat ik dit wilde. Mijn moeder zei direct “hè hè, ga je dit eindelijk doen!”. Als puber bezocht ik het liefst alle open dagen van crematoria. De dood was een magisch iets voor mij; dat het stopt, dan klaar is.. Het is een onbekende wereld waar ik alles over wilde weten. Maar ik was me heel goed bewust van mijn eigen ‘rugzak’ en had te weinig levenservaring om mensen te kunnen begeleiden. Ik ben nu nog steeds vrij jong vergeleken met mijn collega’s.”
Gefascineerd door de dood?
“Ja. Ik lees ook veel en bezoek graag begraafplaatsen in andere landen en steden. In Portugal bijvoorbeeld bestaan er grafhuisjes voor de overledenen en gaan de nabestaanden er bijzitten.”
Hoe ziet jouw dagelijks werk eruit?
“Ik regel alles vanaf de eerste melding van een overlijden tot aan de dag van de uitvaart, behalve de laatste verzorging van de overledene. Ik ga onder andere naar de familie toe, bespreek de gehele uitvaart en maak samen met hen de rouwkaart. Daarnaast controleer ik dagelijks de overledene en de koeling en ik doe aangifte bij de gemeente. Het werk vergt flexibiliteit, soms ook voor mijn gezin. Ik weet nooit precies hoe de dag eruit ziet. Maar ik ervaar dat als een bevrijding!”
De juiste keuze dus.
“Ja! Ik ben vooral heel dankbaar dat mensen me toelaten in zo’n kwetsbare situatie en ik hen mag begeleiden en ontzorgen. Het is heel bijzonder om die rol te mogen vervullen. Dit voelt niet als werk, meer als een passie.”
Is het nooit zwaar?
“Voor nabestaanden is het zwaar. Ik ervaar dat anders. Hun verdriet is niet het mijne. Natuurlijk raakt het me, maar ik houd een gezonde afstand. Ik kan hun verdriet niet wegnemen, maar ik kan wél zorgen dat het een mooie uitvaart wordt.”
Hoe zie jij je toekomst in dit vak?
“Ik ben een echte Waterman en altijd geïnteresseerd in nieuwe dingen en ontwikkelingen. Een fotograaf tijdens de uitvaart, of een drône. Vroeger waren die mogelijkheden er allemaal niet. Ik vind het mooi om de innovaties in deze brânche mee te maken. Zoals resomeren.”
Resomeren?
“Dat is het onder druk ontbinden van het menselijk lichaam, in plaats van begraven of cremêren. Het is minder schadelijk voor het milieu, maar in Nederland nog niet toegestaan. Maar normaal is ook gewoon goed! Als ik na afloop hoor dat het precies is gegaan zoals de mensen wilden, is dat het grootste compliment dat ik kan krijgen.”
En je eigen uitvaart?
“Voor mijn opleiding heb ik die van A tot Z moeten uitwerken. Maar eigenlijk vind ik dat je niet alles zelf moet willen regisseren. Er moet voor de nabestaanden ruimte zijn voor eigen invulling. Zíj moeten afscheid kunnen nemen zoals zíj dat willen.”