‘Ik wil met mijn voorstelling de hersenpan van mijn publiek oprekken!’
Stel: je hebt een stabiele relatie met je vriend, woont samen, bent gelukkig. Totdat je gevoelsleven, van het ene op het andere moment, volledig overhoop wordt gegooid door de liefde voor een vrouw. Wat doe je dan? En in welke hokje hoor je? Cabaretière Kirsten van Teijn vertaalde haar persoonlijke zoektocht naar antwoorden in de voorstelling (S)EXPERIMENT.
“In 2016 speelde ik op Theaterfestival Boulevard in Den Bosch. Ik was toen drie jaar samen met mijn vriend. We hadden net een huis gekocht. Bij hem had ik voor het eerst zoiets van ‘hè hè..’. Deze relatie was veiligheid, grond onder mijn voeten,” vertelt Kirsten (31) vanachter haar cappuccino.
“Elf dagen lang werkten ik en mijn team tijdens Boulevard super intens samen met elkaar. Mijn hele team was intussen verliefd geworden op de productieassistent. Iedereen vond haar geweldig. Ze was heel energiek. Echt een engel uit de hemel. Maar ik had haar in al die dagen niet op die manier gezien.”
“Op de laatste avond eindigden we met een borrel bij ons in de tuin. Op den duur was iedereen weg en bleven alleen ik, mijn vriend en zij over. En toen gebeurde het: een bliksemschicht, als in een film. Ineens zagen we iets in elkaars ogen. Mijn vriend zag het gebeuren en riep ‘Ho! Wat is hier aan de hand?’”
Overweldigende liefde
Het bleef niet bij een blik, bekent Kirsten: “Ze was zo brutaal om mij de slaapkamer in te trekken en de deur voor de neus van mijn vriend dicht te doen. Het overviel me totaal. Het gevoel, wat er in mijn lijf gebeurde.. bijna als een ontmaagding! Hij is op de bank gaan zitten.. Het overkwam hem ook.”
Als de dood voor een smerige roddel en de gevolgen voor haar prille carrière, liet Kirsten de twee de volgende ochtend aan de ontbijttafel beloven – middels een contract! – het verhaal niet naar buiten te brengen. Maar daarmee was de onrust in haar lijf niet weg.
Kirsten: “Zij woonde toen al in Brussel, waar ze een acteursopleiding volgde. Ik had grote moeite met het gevoel op afstand iets te moeten onderhouden met haar. En ik dacht alleen maar ik moet kiezen; of voor hem of voor haar. Twee keer heb ik gepoogd de ‘verslaving’ te doorbreken. Dan spraken we elkaar helemaal niet meer. Maar ze was in alles wat ik deed de hele tijd aanwezig. Ik werd er fysiek daadwerkelijk ziek van.”
Al die tijd bleef Kirsten bij haar vriend. En hij bij haar.
“Ik kon hem niet aan de kant zetten. Maar hij was het na twee jaar wel een beetje zat dat ik steeds bij hem zat te huilen om haar. ‘We zullen nog zoveel hobbels tegenkomen; ga het maar onderzoeken,’ zei hij.”
Ze is even stil. En zegt dan liefdevol: “Deze man.. hallelujah.. Hoe sterk is hij..!”
De oplossing voor Kirsten’s dilemma kwam uiteindelijk van haar ándere grote liefde. “Zij had er heel lang over nagedacht en opperde toen om het naast elkaar te laten bestaan. Dat gaf me een enorm gevoel van vrijheid! ‘Wów! Dat kan dus ook!’, dacht ik.”
Zoveel mensen zoveel liefdesvormen
En dus heeft Kirsten nu een vriend, bij wie ze haar thuis vindt. Én een vriendin, met wie ze een LAT-relatie onderhoudt. Een comfortabele vorm die voor hen alle drie werkt, hoewel daar wel even wat tijd overheen ging.
Kirsten: “Mijn vriend is mijn levenspartner. Hij is thuis. Mijn relatie met hem is beter dan ooit. Na een voorstelling wil ik thuis slapen. Bij hem. Zij wil juist reizen en is als actrice altijd met een tas onderweg. Ik heb heel lang geprobeerd mezelf te verdelen tussen hen, maar daardoor bleef er geen procent voor mij over. Ik heb ook af en toe een avond voor mij alleen nodig.”
Van polyamorie is overigens geenszins sprake. “Ik ben monogaam, doe het alleen met hem of met haar. We zullen never nóóit niet met z’n drieën hand in hand op de bank zitten!”, lacht Kirsten.
Het is slechts één van de vele, soms gênante, vragen die Kirsten te verstouwen krijgt. Want we denken nu eenmaal graag in kaders, in hokjes. En plakken overal een labeltje op.
Kirsten zelf niet in de laatste plaats. Ook zij worstelde lange tijd met de vraag wie of wat ze was, nadat de vrouwenliefde zo onverwacht toesloeg. Materiaal bij uitstek voor een cabaretier om een voorstelling over te maken!
“Vier jaar geleden zat ik met mijn regisseur te brainstormen over mijn volgende voorstelling. ‘Wat wil je vertellen, waar moet het over gaan?’, vroeg ze me. Ik flikkerde toen op tafel: ‘Ik ben verliefd geworden op een vrouw. Maar dáár gaan we het niet over hebben!’. Het speelde toen net een paar maanden. Ik was zelf nog helemaal in de wegduwfase en wilde het vooral geheim houden. Zij bestond niet.”
S(E)XPERIMENT; een zoektocht
Een groot contrast met de voorstelling (S)EXPERIMENT waarmee Kirsten op dit moment langs de theaters gaat en waarin ze haar eigen verhaal als leidraad gebruikt.
Kirsten: “Onze opa’s en oma’s gingen vreemd, hadden een dubbelleven. Onze ouders gingen scheiden. En nu zijn wij aan de beurt; hoe gaan wij de liefde vormgeven? Ga je vreemd, ga je weg of ga je het aan? Die zoektocht, míjn zoektocht en de moed die ervoor nodig is om buiten de hokjes en kaders te gaan; dát is waar deze voorstelling over gaat. Ik hoop de hersenpan van mijn publiek een beetje te kunnen oprekken!”
“Ik geef mezelf het liefst geen label, maar als het dan moet.. Queer? Alles behalve hetero-normatief. Door mijn vriendin ‘hoor’ ik daar nu ook bij. Maar zij is me overkomen. Ik ben toevallig op háár gevallen. Ik identificeer me dan ook niet direct met zoiets als de Pride. Maar wél met een streven naar vrijheid om te kunnen zijn wie je bent. Er zullen lesbische vrouwen zijn die me veroordelen en zeggen ‘daar heb je er weer zo één die het uit wil proberen met een vrouw’. Maar op míjn boot is iedereen welkom. Daar is geen women only-beleid. Daar mag mijn vriend ook op! Want daar vier ík de liefde!”
Het blijkt een boodschap waarin verrassend veel mensen zichzelf herkennen, aldus de cabaretière.
“Ik merk dat er heel veel behoefte is om over dit thema te praten. In mijn publiek zitten veel jonge mensen, allemaal zoekende zielen in de liefde. En echt niet alleen mensen uit de roze community!”
S(E)XPERIMENT is een voorstelling voor iederéén dus, die verliefd is op de liefde. En laten we eerlijk zijn; zijn we dat niet allemaal?!
“Voordat ik opga, zeg ik altijd één zin tegen mezelf: ’I’m gonna show you all the colours of the rainbow motherfuckers!’”, besluit Kirsten.