Vanachter mijn laptop kijk ik uit op een prachtige boom. In de weken sinds ik de sleutel van mijn nieuwe huis kreeg, heb ik hem zien veranderen van kleur en zijn blad zien verliezen.
Het uitzicht op zijn kruin maakt me rustig. Ik verheug me op de lente. Wat zal hij prachtig worden!
Oude bomen moet je niet verplaatsen, zeggen ze. Dat gold zeker voor mijn Superoma. Zij heeft haar draai niet meer gevonden de laatste paar jaren in het verzorgingshuis.
Veel van haar spulletjes gingen naar mij. Waaronder de sansevieria, zo’n typische oude mensen-plant. Een sprieterig, spuuglelijk ding, maar niet kapot te krijgen. En dus ideaal voor mij.
Maar ik heb hem nogal verwaarloosd. Gaf hem geen water of ineens veel te veel. Hij is er niet bepaald beter van geworden..
Toch móest hij mee naar mijn nieuwe flat. Immers, hij was ooit van Oma. En dat maakt hem heilig.
Intussen heb ik hem liefdevol doch onhandig ontdaan van een laag stof, voorzichtig laten drinken en zelfs opgetuigd als kekke wanna be- kerstboom. Desondanks wil-ie niet echt opbloeien.
“Je moet ‘m verpotten,” zegt ze, met een schroevendraaier in haar handen. “Die pot is veel te klein voor zijn wortels.”
Ergens logisch; ik was na tien jaar ook uit mijn studentikoze woning gegroeid. Hoe blij was ik toen ik dit appartement kreeg met maar liefst drie slaapkamers!
Eindelijk een écht huis, waar we in het weekend samen kunnen zijn, zonder dat het proppen wordt. Zonder dat ze mijn halve verzameling modelpaarden omstoot. Nu alleen nog een groter bed. Dan slaapt ze tenminste ook goed, nadat ze weer eens een lamp of rolgordijn heeft opgehangen..
Wát een vrouw.. Zo gedecideerd als ze kan zijn, in een blazertje op de kerstborrel van haar werk. Zo stoer stond ze hier in een oude trui de ene muur na de andere te sauzen. Mijn stijlvolle bouwvakker..
Ze heeft vaker dan eens gelijk, dus besluit ik dat de sansevieria een groter onderkomen moet krijgen.
Eerst maar eens opzoeken wat zo’n plant eigenlijk nodig heeft..
“Sansevieria. Polulaire kamerplant. Ook wel vrouwentongen genoemd”.
Het staat er echt! Ik verzin het niet!
Hij – of nee; zíj krijgt zeker weten een nieuwe pot. Een hele mooie!